به عنوان یکی از قدیمی ترین دانه های روغنی به شمار می آید که خاستگاه این گیاه از شبه قاره هندوستان بوده است و از طریق غرب آسیا به کشورهای هندوستان، چین و ژاپن انتقال یافت که بعداها این مناطق به عنوان دومین خاستگاه کنجد در نظر گرفته شدند. در طی سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۳ قبل از میلاد کنجد ارزش بیشتری پیدا کرد و به دلیل دارابودن اسیدهای چرب اشباع نشده (با چند پیوند دوگانه) با کیفیت بالا و اسیدهای چرب با ثبات زیاد که از تند شدن اکسیداتیو روغن جلویگری می کند، لقب «ملکه دانه های روغنی» را کسب کرده است.